W rodzinnym mieście mojej mamy mieszkała pewna starszawa kobieta, na oko 60 lat wzwyż. Nazwijmy ją Jadwiga. Pani Jadwiga była bardzo odważną kobiecinką, zawsze jeździła z kijem baseballowym. Pewnej nocy, około godziny 2.00, wracała sobie przez pole rowerem, a dwaj synowie jej koleżanki (około 20 lat) postanowili ją przestraszyć. Nałożyli na siebie białe prześcieradła i schowali się w rowie przy polu. Gdy pani Jadzia przejeżdżała, ci zaczęli huczeć jak duchy i delikatnie się wyłaniać. Wyobraźcie sobie ich przerażenie, kiedy pani zsiadła z roweru, trzymając kij i krzycząc: – Żywy czy umarły, bo jak pie*dolnę to zabiję! Początkowo przeprosili, ale uciekali gdzie pieprz rośnie. Dodam, że to nie jedyna śmieszna sytuacja owej pani.